Yeni Hayat

Şimdi ben kurumsal hayatta devam ediyor olsaydım bugün tatil yapacaktım. Ama insanın kendi işini, kendi zamanını yönetmesi çok farklıymış:)! Bugünü tatil etmedik biz...

Yeni hayata başladığımdan beri her gün ha yazdım ha yazacağım, bir türlü fırsat olmuyor. Belki ilk gün hevesleri, belki pek bir hazır olduğumdan, bir yoğunluk hakim ki sormayın. Gerçi daha sadece 1 hafta geçirdim yeni iş düzenimde ama, yine de neyle karşı karşıya olduğumun habercisi oldu bu ilk hafta.

İşin çok güzel yanları var. Bir kere sabah oğluşla kahvaltı yapabilmek hem bana hem ona çok iyi geliyor. Zekiyem sağolsun yine normal saatinde geliyor, öyle olunca iş birazcık daha rahatlıyor (tabii Deniz arada anne de yanında olduğu için sapıtıyor ama, bir şekilde idare ediyoruz). Sonra ben hazırlanıyorum ve babayla birlikte aşağıya ofise iniyoruz. Merak edenler için; ev hanımlığı yapmıyorum:). İlk günden itibaren buna özellikle dikkat ettik - ben sadece ofis değiştirdim Deniz'in gözünde... Ofisin adı da "babanın ofisi"nden "annebaba ofisi"ne terfi etti.

Bir başka güzellik, ben çalışırken küçük adamın kapıyı çalması...ya da bahçeden çiçek toplayıp bana camdan uzatması...Benim burada olduğumu bilmek - ya da en azından dışarda toplantılara gitsem bile buraya döneceğimi bilmek - ona güven veriyor sanırım. Tabii bana da.

Dün Ayça'nın Oyun Terapisi ile  ilgili yazısını okurken düşündüm: gerçekten de ben ve baba neysek, ne olmak istiyorsak, Deniz de o. Ya da tersi; Deniz'in ne olmasını istiyorsak önce bizim de o olmamız gerekiyor. Ancak böyle huzurlu ve mutlu olabiliyoruz.

Kendi işini yapmanın zorlukları da yok değil elbet. Bankaydı, vergi dairesiydi, satınalmaydı, herşeyle kendin ilgileniyorsun...bu da türlü ilginç olaylara yol açıyor tabii. Daha bilmediğim bir sürü şey de çıkacak, heyecanla bekliyorum!

Yeni hayatta daha çok yazarım diye umuyorum, anlatacak çok şey var. Ama önce bu yazıyı bir yayınlayayım...blogspot'ta bi acayiplikler var, bi Gospel bilmemne sayfasına yönleniyor benim adres, önce bir onu çözeyim!!!

Öperim,
1anda